Jednak dopiero na początku lat 40-ych ubiegłego wieku penicylina stała się lekiem dzięki pracom zarówno Fleminga jak i Howarda Florey’a i Ernest Chaina za co ci trzej uczeni otrzynali w 1945 r. Nagrodę Nobla w dziedzinie medycyny. Nazwa antybiotyk została wprowadzona w 1942 roku przez odkrywcę streptomycyny, Selmana Waksmana.
Antybiotyki wielu wydają się być lekiem na całe zło. Wiadomo, że dobrze dobrane szybko niwelują objawy choroby. Dlatego kiedy tylko w organizmie pojawia się jakaś infekcja, chętnie „rozglądamy się” za antybiotykiem. Tymczasem ten rodzaj leku powinien być stosowany jedynie w ściśle określonych przypadkach. Nie jest tajemnicą, że Polacy antybiotyków nadużywają – jesteśmy w czołówce krajów europejskich, w których antybiotyki są przepisywane najczęściej. Termin antybiotyk pochodzi z języka greckiego i oznacza „przeciw życiu”, a konkretnie przeciw życiu bakterii. Pierwszy, odkryty w roku 1928 antybiotyk, czyli penicylina, był prawdziwym przełomem w medycynie. Dzięki antybiotykom uleczalne stały się takie choroby zakaźne jak gruźlica czy dżuma, które wcześniej często prowadziły do śmierci. Kiedy stosować antybiotyki? Antybiotyki mogą mieć działanie bakteriostatyczne lub bakteriobójcze. W pierwszym przypadku hamują namnażanie się bakterii, w drugim – niszczą ich żywe komórki. Antybiotyki są skuteczne jedynie wówczas, gdy zakażenie jest powodowane bakteriami. Dlatego też ordynowanie antybiotyku powinno wystąpić tylko wtedy, gdy lekarz ma pewność, że infekcja jest bakteryjna. Rzadko kiedy wykonuje się badania potwierdzające etiologię infekcji. Czytaj więcej: Leczenie grypy Lekarze wypisując antybiotyk, opierają się na charakterystycznych objawach zakażenia bakteryjnego oraz miejscu występowania zakażenia, ponieważ określone grupy bakterii dają określone objawy. Jeśli lekarz ma wątpliwości co do pochodzenia choroby, powinien zlecić wykonanie posiewu. Z kolei, jeśli leczenie antybiotykiem pozostaje nieskuteczne, wówczas należy wykonać antybiogram, który wykaże, na jaki antybiotyk są wrażliwe bakterie przy antybiotykoterapii Sukces leczenia antybiotykiem zależy zarówno od właściwie dobranego rodzaju leku, jak i sposobu jego przyjmowania. Do najczęstszych błędów pacjentów podczas leczenia antybiotykiem zalicza się: 1. Nieprzestrzeganie godzin przyjmowania leku Antybiotyki powinny być przyjmowane w równych odstępach czasu – w zależności od rodzaju co 24, 12 lub 8 godzin. Dzięki regularnie przyjmowanej dawce leku, ich stężenie w organizmie jest stałe, a bakterie nie są w stanie się namnażać. Robienie zbyt dużych przerw daje im z kolei czas na dalszy rozwój, co opóźnia proces leczenia. 2. Nieprzyjmowanie antybiotyku do końca Antybiotyki zawsze należy przyjąć do końca, czyli przez tyle dni, ile zalecił lekarz. Zwykle leczenia antybiotykiem trwa 8−10 dni, choć na leczenie zakażenia pęcherza moczowego może ograniczać się do 3 dni. O tym jednak decyduje lekarz. Pacjenci często rezygnują z antybiotykoterapii w połowie kuracji, kiedy tylko poczują się lepiej. Jest to bardzo niekorzystne, gdyż znacznie zwiększa szansę na ponowną aktywność bakterii, które wywołały chorobę. 3. Brak ochrony układu pokarmowego Antybiotyki są zgubne nie tylko dla bakterii chorobowych, ale także dla korzystnych dla naszego zdrowia bakterii skolonizowanych w układzie pokarmowym. Skutkiem takiego wyjałowienia organizmu bywa biegunka poantybiotykowa. W ramach ochrony dobroczynnych bakterii należy przyjmować preparaty osłonowe (probiotyki) zarówno w postaci leków, jak i naturalne (jogurty, kefiry). Preparaty probiotyczne powinny być przyjmowane z około godzinnym odstępem czasu od podania antybiotyku. Możne je stosować także po zakończeniu antybiotykoterapii, aby przyspieszyć odbudowę flory bakteryjnej w układzie pokarmowym. Odporni na antybiotyki? W ostatnich latach specjaliści biją na alarm z powodu nadużywania antybiotyków, bakterie chorobotwórcze zaczynają być na nie odporne. Zdecydowana większość przypadków ostrego zapalenia oskrzeli (ok. 95 proc.) powodowana jest przez wirusy. Podobnie jest z ostrym zapaleniem zatok oraz ostrym zapaleniem gardła (ok. 80 proc. przypadków powodują wirusy). Także w zapaleniu ucha środkowego nie ma sensu podawać antybiotyku, przynajmniej w pierwszej fazie, która jest powodowana przez wirusy. Dopiero z czasem może dojść do powikłań, przy których konieczny jest antybiotyk. W praktyce jednak wyżej wymienione schorzenia, szczególnie jeśli dotyczą dzieci często bywają leczone antybiotykiem, choć nie ma to żadnego uzasadnia. Antybiotyk podany „na wyrost” nie zapobiega zakażeniu bakteryjnemu. A jedynie „uczy” bakterie, jak radzić sobie z antybiotykiem. To jeszcze jeden powód, dla którego tę grupę leków należy stosować tylko wtedy, gdy jest naprawdę niezbędna.
251 pytań o Sumamed. Odpowiadają sprawdzeni farmaceuci i lekarze. Anonimowo, bezpłatnie, bez kolejki w nadrzędne: Leki na przewlekłe zapalenie zatok, Refundacja, Zapalenie spojówek, Rzeżączka, Chlamydioza, Fakty i mity o antybiotykach, Jak przechowywać leki?, Borelioza po ukąszeniu kleszcza, Jak zwalczyć biegunkę?, Czy zapalenie płuc jest groźne?, Szczepienie przeciwko pneumokokom, Szkarlatyna - wysypka i malinowy język, Krztusiec (koklusz) - kiedy kaszel to jego objaw?, Antybiotyki, Co zrobić, gdy podrapie Cię kot?, Kiła (syfilis).1 odpowiedź, 1 subskrybent1 odpowiedź, 1 subskrybent1 odpowiedź, 1 subskrybent3 odpowiedzi, 1 subskrybent1 odpowiedź, 1 subskrybent1 odpowiedź, 1 subskrybent1 odpowiedź, 2 subskrybentów1 odpowiedź, 1 subskrybent1 odpowiedź, 1 subskrybent1 odpowiedź, 1 subskrybentDokładamy wszelkich starań, aby nasze odpowiedzi jak najlepiej oddawały stan współczesnej wiedzy medycznej. Nie zastępują jednak konsultacji lekarskiej lub farmaceutycznej. Wszystkie podane w odpowiedziach nazwy produktów są przykładowe i nie stanowią formy reklamy.
4OPnLt.